Prawie normalne. Trochę puste... pusty pokój, pusty fotel. Ale żyjemy dalej. Szkoła Klub... jakiś występ. Konwiwnecja za pasem. Organizowanie opieki dla dzieci. Dla Antka. Zakupy... martwienie się o zimę, o pracę. Zapisać do dentysty. Odzwonić, zszyć dziurę, kupić chleb, bułki... sprzątnąć leki po Mamie. Ech czasem trudno. Trudno i pusto.
Tydzień temu dowiedziałam się, że nasz katechista (jesteśmy chrzestnymi ich córki) ma szpiczaka mnogiego. Trudny czas. Dla nich (ona w ciąży) ... dla nas też. Po ludzku żal. Choć pokój w sercu. Ale jakoś żal i smutno.
Jakoś wszystko traci sens. Zmienia swój piorytet w takich sytuacjach.
Wszystko po prostu niby po staremu ale inaczej jest. No jest inaczej.
Dzieci tęsknią za Babcią. Staś chyba najbardziej. Pyta się czemu Babci jeszcze nie ma i kiedy pójdziemy do Niebia. I że on się nie zgadza, żeby Babci nie było. Ma być. Och te jego asertywne odpowiedzi. Po kim on taki?
Janko troszczy się o kwiaty na grobie. Że przyjdzie mróz... że trzeba je zabrać :) Och te dzieciaki...
A ja?
Myślami już wybiegam. Jak to będzie na święta? Inaczej. Zupełnie inaczej...
Wstawiamy dzisiaj pierniki do leżakowania. TE PIERNIKI!!!
Jak co roku ale jak będzie na Świeta to nie wiem... Inaczej :(
środa, 15 października 2014
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Czas płynie ... pędzi jak pociąg włoski
Nie dawno pisałam notatkę o tym, że za chwilę urlop. I rzeczywiście pamiętam tę chwilę. Jakby wczoraj... Siedzę w kawiarni i chłonę ciszę....
-
Nie dawno pisałam notatkę o tym, że za chwilę urlop. I rzeczywiście pamiętam tę chwilę. Jakby wczoraj... Siedzę w kawiarni i chłonę ciszę....
-
jest taka pieśń w naszej wspólnocie, która bardzo lubię. "Wyrasta różdżka z pnia Jessego, Odrośl z jego korzeni. Spoczywa na Ni...
dzięki Aga za inspirację, też wstawię pierniki już :)
OdpowiedzUsuń