Niepokój...

Niestety wlewa się w moje serce. Trudno teraz zaufać i być pewnym Jutra kiedy na wschodzie takie historie :(
Staramy się nie oglądac przy dzieciach wiadomości ale dzieci coś przemycą... Pani katechetka tez dodała swoje trzy grosze. Coś powie babcia...
Chłopcy nie kojarzą. Marcysia niestety już tak. Popłakuje i boi się... Pamiętam analogiczną sytuację z 1981 roku kiedy to ja miałam 7 lat i bałam się tego co się u nas wydarzyło. Bałam się bo tez MY mieliśmy trudna sytuację. I wiedzieliśmy więcej niż zwykli ludzie... A moi rodzice niestety nie kryli się ze swoimi niepokojami.
Tak więc chodzę zalękniona, czytam, słucham kiedy mogę i nic mi nie pozostaje jak tylko modlitwa. I jedynie myśl o dzieciach "gdyby coś" jest bolesna...
Pamiętam taki tekst z Pisma - "błogosławione niepłodne łono..." i co dziwne już tyle lat temu kiedy to słyszałam to ROZUMIAŁAM.
Miłość Matki jest wielka. Tak jak jej ból. Jak też niepokój...
Chodzę więc i uciekam się do Niego...
Smutne...