A imię jego czterdzieści i cztery

Urodziny...
już 44  mickiewiczowskie... a jak kto woli dziadowskie ale nie w sensie dziadowania.
Wręcz przeciwnie. Jest za co dziękować i błogosławić.
Za życie, za to, że jestem żoną i mamą. Za to że nadal Bóg ma nade mną miłosierdzie. Za moich rodziców, rodzinę i za wspólnotę.
Planów na przyszłość brak. Z tyłu głowy kołacze się pogańska myśl aby tylko być zdrowym. Ale fakt, chciałabym jeszcze pożyć.
Chyba jednak ten brak planów to kłamstwo wierutne bo ostatnio zamarzyłam jechać (lecieć) do Ziemi Świętej. Znajomi wrócili i zarazili nas tym entuzjazmem. Ziemia Święta... może nie wtym roku ale Ziemia to faktycznie jedno z tych wieloletnich marzeń.

I tak to w zasadzie nic się nie zmieniło.