Wreszcie wróciliśmy. Mocz Antosia jałowy, antybiotyk nadal przez kilka dni, potem furagin do czasu CUM - cystografi układu moczowego ... no cóż.
W domu ogarniamy się. Pranie, pranie i pranie. W sumie SKĄD bo prano w czasie moje nieobecności. Wychodzi na to, że ja jednak brudzę najwięcej.
Jak dojdę jakoś do siebie to opiszę szpitalne moje przemyślenia. Na razie ciesze się dziećmi - nawet ich nieznośnością i domem. Napatrzyłam się w szpitalu, poprzebywałam w klitkach i naprawdę wdycham wolność pełną piersią.
Cudem są dzieci... cudem jest bycie z nimi nawet krzyczącymi... cudem jest spędzać z nimi czas i być dla nich... jak bardzo się cieszę, że jestem z nimi w domu. A jutro z tej okazji upiekę ciasteczka...
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Czy ktoś mi powie dlaczego już prawie święta?
Wróciłam z dziećmi z katechezy adwentowej - to takie nasze spotkania neońskie.... I jestem ogromnie zdziwiona, że znów następny Adwent Naw...
-
jest taka pieśń w naszej wspólnocie, która bardzo lubię. "Wyrasta różdżka z pnia Jessego, Odrośl z jego korzeni. Spoczywa na Ni...
-
A mi jest szkoda lata Tych dni leniwych, nie spiesznych Tych wschodów i zachodów Upalnych wieczorów I nocy bez wiatru Znów zacznie kapać i ...
Agnieszko, cieszę się wraz z Wami, wyobrażam sobie, jaka to ulga dla wszystkich!
OdpowiedzUsuńTo teraz już tylko zdrówka dla Antosia :) a Ty syć się codziennością, rzeczywiście zwykle się jej nie docenia...
Ciekawie musi być z czwórką krzykaczy w domu, ja mam jednego więc trudno mi sobie to wyobrazić. Pozdrawiam :) i zapraszam do mnie na bloga
OdpowiedzUsuńduzo zdrowka dla Antosia!!!
OdpowiedzUsuńdobrze, że już w domu. Zdrówka dla Antosia!
OdpowiedzUsuńA proponowałam pranie! To Mój może przyjedzie to Ci poprasuję? L z R.
OdpowiedzUsuńOj i na takie wieści czekałam :) Cudownie to czytać, cudownie!!
OdpowiedzUsuńBuziaki i niech Antoś szybko do zdrowia powraca.
nareszcie. pamiętam nasz powrót ze szpitala sprzed roku. Wszystko, nawet drobiazgi i zwykłości tak cieszyły jak nigdy dotąd. rut
OdpowiedzUsuń