Walka laktacyjna trwa

Dziś miałam wizytę poleconej położnej i doradcy. Super babka... Posiedziała 2 godziny, przmeglowała mnie dokumentnie, popatrzyła na fochy Antosia i na jego próby WYŁĄCZNIE prawej piersi i zaleciła odwyk... od palca i strzykawki, unormowanie karmień, Wychodzi na to, że Antoś rozpuszczony a ja z byle płaczu Antosia biegnę z pokarmem i strzykawką. Zaczynam mieć lęki, że za mało zje, że jest godny a on chyba po prostu nie jest wystrczająco głodny aby mieć motywację do ssania.
Ale i są małe sukcesy... Antoś w nocy już dwa karmienia miał piersiowe... szok. I dw arazy w ciągu dnia. Nie jest to jakiś przełom ale zaczynam ponownie wierzyć, że nam się uda.
Ale jak tu zdobyć się i wyelimonować tę strzykawkę, palec i nie dac się płaczom marudera :(
I jest to pierwsza położna, która...
- nie dziwiła się, że mam problemy z czwartym dzieckiem
- że karmię Stasia
- że karmiłam po dwa lata i więcej :)

I to byłe bardzo miłe :)

Poza tym jednak się rozłożyłam na dobre. Biorę duomox i nie jest mi wcale lepiej. Kaszlę, smarkam i gorączkuję co wcale nie ułatwia mi mojej ideologicznej walki. Leże więc w łóżku, M. na spacerze z Najmłodszym Uparciuchem, a dzieci odmóżdżają się przy Minimini...
Nie mam sił na NIC.